بررسی تومورهای غدد بزاقی در مراجعین به بیمارستان لقمان حکیم در یک دوره ده ساله

سابقه و هدف: با توجه به اهمیت مطالعات اپیدمیولوژیک و همچنین عدم وجود مطالعات کافی در مورد تومورهای غدد بزاقی در کشور، به منظور تعیین خصوصیات این تومورها، یک مطالعه اپیدمیولوژیک در یک دوره ده ساله بر روی 55 بیمار ایرانی انجام گرفت. مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی، اطلاعات بالینی بیماران مبتلا به تومورهای بزاقی مراجعه‌کننده به بیمارستان لقمان حکیم تهران از فروردین 1375 تا اسفند 1384 مورد بازبینی قرار گرفت. نقش عوامل مرتبط با آزمون T و کای دو مورد قضاوت آماری قرار گرفت. یافته‌ها: تعداد 55 بیمار واجد شرایط وجود داشتند که %55 آنها مرد و %45 زن بودند. تومورهای بزاقی با شیوع بیشتر در دهه چهارم عمر مشاهده شده و میزان بروز موارد بدخیم با افزایش سن افزایش یافت. شایعترین تومور در کل و همچنین شایعترین تومور خوش‌خیم، پلئومورفیک آدنوما بود و از میان تومورهای بدخیم، موکواپیدرموئید کارسینوما بیشترین شیوع را داشت. شایعترین محل درگیری غده پاروتید بود. درگیری غدد بزاقی مینور در این گروه از بیماران مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: نتایج به دست آمده در این مطالعه که بر روی بیماران ایرانی مبتلا به تومورهای غدد بزاقی صورت گرفت، با آمار گزارش شده در مورد سایر جوامع مشابهت فراوانی دارد. در عین حال، در این مطالعه شیوع کمتر تومور وارتین و همچنین نئوپلاسم‌های غدد بزاقی مینور نسبت به سایر مطالعات قابل توجه است.